54Hicr Suresi 26-27
Hatalı Çevrilen Ayetler
54Hicr Suresi 26-27
Hatalı Çeviri:
26. Andolsun biz insanı, (pişmiş) kuru bir çamurdan, şekillenmiş kara balçıktan yarattık.
27. Cinleri de daha önce zehirli ateşten yaratmıştık.
Doğru Çeviri:
26,27Ve andolsun ki Biz, insanı; görünen, bilinen varlıkları çınlayan kilden, işlenebilen çamurdan/hâlden hâle giren bir maddeden oluşturduk. Ve cânnı; görünmez varlıkları217 da daha önce, en ince delikten bile geçebilen yakıcı bir esintinin ateşinden/engel tanımayan enerjiden oluşturmuştuk.
Bu ayetlerde Rabbimiz insanın yapısına dikkat çekmekte, onun elle tutulup gözle görülen yapısını nasıl evreler hâlinde yarattığını bildirmektedir. Bu evrelere göre, insanın maddi yapısını pişmiş çamurdan -eski tabirle su, hava ve topraktan-, elle tutulamayan gözle görülemeyen yapısını da ateşten [enerjiden] yaratmıştır.
Rabbimizin burada verdiği mesaj, "canlı" olan insanın cansız maddeden yaratıldığıdır; bu da ilk yaratılışı ifade eder. Ayetin orijinalindeki " صلصال من حمإ مسنون salsalin min hamein mesnun" ifadesini "sperm" olarak ele almak, yani Yüce Allah’ın "toprak", "çamur" ifadelerini sıvı sperm olarak tevil etmek bize göre uygun değildir. Şüphesiz, insanın spermden yaratıldığını ifade eden birçok ayet (Kıyamet/37) (Nahl/4) (İnsan/2, 3) (Secde/8) mevcuttur:
Ancak bu ayetler insanın ilk yaratılışını değil, ilk yaratılıştan sonraki üreme aşamalarını ifade etmektedir. Nitekim bu husus başka ayetlerde çok açık ifadelerle belirtilmiştir:
5Ey insanlar! Eğer öldükten sonra dirilmekten kuşkuda iseniz, bilin ki ne olduğunuzu size ortaya koymak için, şüphesiz Biz, sizi topraktan, sonra nutfeden, sonra bir embriyondan, sonra yapısı belli belirsiz bir et parçasından oluşturmuşuzdur. Ve Biz, dilediğimizi belli bir süreye kadar rahimlerde tutarız. Sonra sizi bir çocuk olarak, sonra da olgunluk çağına erişmeniz için çıkartırız. Bununla beraber kiminiz geçmişte yaptıkları ve yapması gerekirken yapmadıklarını bir bir hatırlattırılır/öldürülür. Kiminiz de önceki bilgisinden sonra, hiçbir şey bilmemek üzere, ömrünün en rezil zamanına ulaştırılır. Bir de yeryüzünü görürsün ki sönmüştür; sonra Biz, onun üzerine su indirdiğimiz zaman harekete geçer, kabarır ve her güzel çiftten bitkiler bitirir. [Hacc/5]
12-16Ve andolsun ki Biz, insanı seçilmiş bir çamurdan oluşturduk. Sonra onu çok dayanıklı bir karargâhta bir nutfe yaptık. Sonra o nutfeyi bir embriyon oluşturduk. Sonra o embriyoyu bir et parçası oluşturduk. Sonra o bir et parçasını kemikler olarak oluşturdukk. Sonunda o kemiklere de bir et giydirdik. Sonra onu bir başka oluşumda yeniden kurduk. İşte, oluşturanların en güzeli Allah ne cömerttir! Sonra şüphesiz sizler, bunların ardından kesinlikle öleceksiniz. Sonra şüphesiz siz, kıyâmet gününde diriltileceksiniz. [Müminun/12-16]
Orijinal ifadede geçen sözcüklerin anlamları şunlardır:
-" صلصالSalsal" sözcüğü "seramik gibi, ses çıkaran, pişirilmeden kurutulmuş çamur" anlamına gelir. [Lisanü’l-Arab; c.5, s. 382]
-" حمإHame" sözcüğü "mayalanmış denebilecek kadar çürümüş, siyah, kokuşmuş balçık" demektir.
-" مسنونMesnun" sözcüğü ise "yağlı hâle gelmiş çürümüş balçık" ve "bir şekle sokulmuş, suretlenmiş balçık" olmak üzere iki anlama gelmektedir.
Bu bilgiler ışığı altında, orijinal metne göre insan, -görünen bilinen varlıkların tümünü temsil ettiği için insan- ilk önce suret [görünüş] olarak çürümüş topraktan yaratılmıştır. Bu aşama yaratılmanın başlangıç aşamasıdır:
7Ki O, oluşturduğu her şeyi en güzel yapan ve insanı oluşturmaya bir çamurdan başlayandır. 8Sonra onun soyunu bir özden, basbayağı bir sudan yapmıştır. 9Sonra onu düzeltip bir biçime soktu ve onu bilgilendirdi. Sizin için de kulak, gözler ve gönüller var etti. Sahip olduğunuz nimetlerin karşılığını ne de az ödüyorsunuz? [Secde/7, 8]
İNS, İNSAN
Sözcük anlamı "beş duyuyla hissedilebilen, bilinen, görünen, tanıdık, ilişki kurulabilen, kaybolmayan, sürekli ortada duran" demek olan "insan" sözcüğü, " فعليان fi’liyan" kalıbında olup " انسens" sözcüğünden türemiştir. "İnsan" sözcüğünün aslı " إنسيانinsiyan" sözcüğüdür. [Lisanü’l-Arab; c.1, s.241. ens mad.]
Sözcük, anlam olarak evrendeki tüm görünen [cisimli] varlıkları kapsamasına rağmen sadece insanlara isim olarak verilmiştir. Bunun nedeni, insanın yaratılış itibariyle ünsiyete muhtaç, yani sosyal bir varlık olmasıdır.
Ayetler, insanın "pişmiş çamurdan, kuru balçıktan, çınlayan kilden, işlenebilir çamurdan" yaratıldığını söylemektedir. Bu ifadeler "madde"nin hâlden hâle girmesini çağrıştırmakta ve insanın genel anlamda maddeden yaratıldığına işaret etmektedir.*
217 Cin ve ins sözcükleri Kur’ân'da ilk kez burada geçtiğinden bu sözcüklerle ilgili kısaca bilgi vermek istiyoruz: Cin, halk kültüründe “insan gibi yiyip içen, üreyen, inanan, bazen ehil insanlarca işçi gibi çalıştırılan, olağanüstü güç ve bilgilere sahip, insanları çarpan, istediklerine zarar veren, erdirici, yüksek değerler ilham eden gizli destekçi güç, görünmeyen yaratık” olarak bilinmekte; bu nedenle de Kur’ân yanlış anlaşılmaktadır. Cin sözcüğü, aslında “örtülü varlık; insanın beş duyusuyla kavrayamadığı, algılamaya kapalı, mevcudiyeti kesin olan varlık veya güç” demektir. Bu sözcüğün karşıt anlamlısı ins [insan] de; “beş duyu ile hissedilebilen, bilinen, görünen, tanıdık, ilişki kurulabilen, kaybolmayan, sürekli ortada duran” demektir. Aşina olduğumuz şu sözcükler de cin sözcüğünün türevlerindendir: Cennet [toprağı ağaç yapraklarıyla saklanmış yer], cinnet [aklı, fikri saklanmak, delirmek], cenin (–ana karnında saklandığı için bu adı almıştır–), cünnet [savaşta kullanılan kalkan (–kişiyi oktan mızraktan sakladığı için bu ad verilmiştir–)].
Kur’ân'da cin sözcüğünün; “mikroorganizmalar, elektrik, mıknatıs, ışın, radyasyon, ajan/casus, yabancı, kimliği belirsiz kimse” anlamlarında kullandığını göreceğiz. Bir de Kur’ân'da ins ve cin sözcüklerinin beraber kullanıldığını görürüz. Bu iki zıt anlamlı sözcük birlikte kullanıldığında, sözcüklerin anlamı farklılaşmakta, başkalaşmakta ve zenginleşmektedir.
Zıt anlamlı iki sözcükten, daha kapsamlı bir anlam çıkarmak her dilde var olan bir uygulamadır. Örneğin: Gece-gündüz, yaş-kuru, canlı-cansız, kedi-köpek, sabah-akşam, yer-gök, iyi-kötü, acı-tatlı, sağ-sol, ileri-geri, aşağı-yukarı, en-boy, ak-kara, irili-ufaklı, dünya-âhiret gibi zıt anlamlı sözcüklerin beraber deyimsel kullanımında, kalıbın anlamı, sözcüklerin özel anlamlarından farklılaşmakta ve zenginleşmektedir.
Anlamlarının birbirlerine zıt olduğunu gördüğümüz ins ve cin sözcükleri, birlikte bir kalıp hâlinde kullanıldıklarında, “gördüğünüz-görmediğiniz, bildiğiniz-bilmediğiniz, tanıdığınız-tanımadığınız, yani herkes ve her şey” anlamına gelmektedir. Bunun Kur’ân pek çok örneği bulunmaktadır.
*İşte Kuran, Hicr Suresi
Yorumlar -
Yorum Yaz
